มีเรื่องที่เคยได้ยินมาอยู่เรื่องหนึ่ง
มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ให้นักศึกษาเป็นผู้ที่สามารถกำหนดอาจารย์ผู้สอนในแต่ละวิชาได้
เนื่องจากยึดหลักที่ว่านักศึกษาที่เป็นผู้เรียนย่อมรู้ดีที่สุึดว่าอาจารย์คนไหนสมควร
สอนวิชาไหน ถามว่ามหาวิทยาลัยแห่งนี้จะสามารถผลิตบัณฑิตที่มีคุณภาพออกไปสู่สังคมได้หรือไม่.....
คำตอบ คือ ไม่
เพราะนักศึกษาย่อมเลือกผู้สอนที่จะให้ผลประโยชน์กับตัวเองมากที่สุด....
นักศึกษาจะเลือกผู้สอนที่ให้คะแนนดี ใจดี(ในความคิดของนักศึกษา) ปล่อยเกรดง่าย ฯลฯ
ทำให้มหาวิทยาลัยประสบความล้มเหลวในที่สุด....
เรื่องนี้ได้มาจากหนังสือ constitutionalism
อีกเรื่องหนึ่ง....
เกี่ยวกับกิจกรรมวิชาการเย็นวันศุกร์ที่คณะผู้เขียน ซึ่งจะจัดในเวลา 15.00-17.00 น.
ลักษณะกิจกรรมก็คือการบรรยายหัวข้อวิชาการ สลับกับเรื่องข่าวสารวงการแพทย์
บางสัปดาห์ก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับกรณีศึกษาผู้ป่วยที่ยาก หรือตายโดยไม่ทราบสาเหตุ
เรียก CPC clinico-pathological conference
ในปีการศึกษาที่ผ่านมา
ฝ่ายการศึกษาของคณะผู้เขียน ได้อนุญาตให้นักศึกษาไม่ต้องเซ็นชื่อในการเข้าฟังบรรยาย
เนื่องจากรองคณบดีฯคนใหม่ไว้ใจในตัวนักศึกษา
นักศึกษาแพทย์เป็นผู้มีความรับผิดชอบ ใฝ่รู้ใฝ่ศึกษา
ไม่มีความจำเป็นต้องเซ็นชื่อเพื่อบังคับให้นักศึกษาเข้าฟัง.....
ผลก็คือ
นักศึกษาเข้าฟังบรรยายน้อยมาก ได้ข่าวว่าไม่ถึงครึ่ง
ทำให้ทางคณะเปลี่ยนใจให้นักศึกษาเซ็นชื่อเข้าฟังบรรยายเหมือนเดิม
เนื่องจากอะไร?
ผู้เขียนเดาเอาเองว่ากิจกรรมนี้เป็นกิจกรรมที่มีประโยชน์
กิจกรรมนี้สามารถทำให้นักศึกษาสามารถพัฒนาความรู้ได้
ทำให้นักศึกษาเป็นคนที่มีคุณภาพ ฯลฯ
ซึ่งทางคณะได้พิจารณาแล้ว
คิดว่ากิจกรรมนี้มีประโยชน์ต่อนักศึกษาแน่ๆ
จึงจัดกิจกรรมนี้อย่างต่อเนื่องเพื่อนักศึกษาเอง.....
